با يك شكلات شروع شد . من يك شكلات گذاشتم كف دستش . او هم يك شكلات گذاشتم توي دستم . من بچه بودم ، او هم بچه بود . سرم را بالا كردم . سرش را بالا كرد . ديد كه من و مي شناسه. خنديدم . گفت : « دوستيم ؟» گفتم :«دوست دوست» گفت :«تا كجا ؟» گفتم :« دوستي كه تا ندارد » گفت :«تا مرگ؟» خنديدم و گفتم :«من كه گفتم تا نداره» گفت :«باشه ، تا پس از مرگ» گفتم :«نه ،نه،گفتم كه تا نداره». گفت : «قبول ، تا آن جا كه همه دوباره زنده مي شن ، يعني زندگي پس از مرگ. باز هم با هم دوستيم. تا بهشت ، تا جهنم ، تا هر جا كه باشد من و تو با هم دوستيم .» خنديدم و گفتم :«تو برايش تا هر كجا كه دلت مي خواهد يك تا بگذار . اصلأ يك تا بكش از سر اين دنيا تا آن دنيا . اما من اصلأ تا نمي گذارم » نگام كرد . نگاش كردم . باور نمي كرد .مي دونستم . اون مي خواست حتمأ دوستي مون تا داشته باشه . دوستي بدون تا را نمي فهميد .
×××
گفت : «بيا براي دوستي مون يك نشانه بذاريم» . گفتم :«باشه . تو بذار» . گفت :«شكلات . هر بار كه همديگر را مي بينيم يك شكلات مال تو و يكي مال من ، باشه ؟» گفتم :«باشه»
هر بار يك شكلات ميذاشتم توي دستش ، او هم يك شكلات توي دست من . باز همديگر را نگاه مي كرديم . يعني كه دوستيم . دوست دوست . من تندي شكلاتم را باز مي كردم و مي گذاشتم توي دهانم و تند تند آن را مي مكيدم . مي گفت :«شكمو ! تو دوست شكمويي هستي » و شكلاتش را مي گذاشت توي يك صندوق كوچولوي قشنگ . مي گفتم «بخورش» مي گفت :«تمام مي شه. مي خوام تمام نشه. مي خوام براي هميشه بمونه»
صندوقش پر از شكلات شده بود . هيچ كدامش را نمي خورد . من همه اش را خورده بودم . گفتم : «اگر يك روز شكلات هات و مورچه ها بخورند يا كرم ها ، آن وقت چه كار مي كني؟» گفت :«مواظبشان هستم » مي گفت «مي خواهم تا موقعي كه دوست هستيم نگهشون دارم » و من شكلات را مي گذاشتم توي دهانم و مي گفتم :«نه ، نه ، تا نداره . دوستي كه تا نداره.»
×××
يك سال ، دو سال ، چهار سال ، هفت سال ، ده سال حالا بيست سال شده . او بزرگ شده . منم بزرگ شدم . من همه شكلات ها را خوردم . او همه شكلات ها را نگه داشته. اون اومده امشب تا خداحافظي كنه . مي خواد بره اون دور دورها . مي گه «مي رم ، اما زود برمي گردم» . مي دونم ، مي ره و بر نمي گرده .يادش رفت به من شكلات بده . من يادم نرفت . يك شكلات گذاشتم كف دستش . گفتم «اين براي خوردن» يك شكلات هم گذاشتم كف آن دستش :«اين هم آخرين شكلات براي صندوق كوچكت» . يادش رفته بود كه صندوقي دارد براي شكلاتاش. هر دو رو خورد . خنديدم . مي دانستم دوستي من «تا» نداره . مثل هميشه . خوب شد همه شكلات هام رو خوردم . اما اون هيچ كدومشون رو نخورد . حالا با يك صندوق پر از شكلات نخورده چیکار می کنه !؟
*************************
فقط یادمون باشه که دوست داشتن از عشق برتر است...
عشق به نفرت تبدیل میشه ولی دوست داشتن همیشه گیه،حتی اگه دوستت تنهات بذار،آزارت بده...
وقتي دلت گرفت بشين به اندازه تمام دلتنگيات گريه کن . براي اينکه کسي اشکاتو نبينه ماهي کوچيکي شو و به ته دريا برو . ديگه نه کسي صداتو مي شنوه نه کسي اشکاتو مي بينه . حالا فهميدي چرا اب دريا شووره؟!!!
خداوندا مرا ببخش براي گل هايي كه چيدم، براي تمام شب هايي كه با ستاره ها قهر بودم، براي تمام صبح هايي كه به تو سلام نكردم فمرا ببخش براي آن كه يادم رفت آسمان آبي است ،يادم رفت ياس چه بويي دارد ،يادم رفت سيب چه طعمي دارد ،مرا ببخش براي تمام روز هايي كه پرواز نكردم، تمام روزهايي كه يادم رفت پنجره را باز كنم ،يادم رفت خلوت باران وشيشه را نشكنم ،غرق شدم اما گم نشدم ...
مرا ببخش براي آن چيزهايي كه فقط تو مي داني و من از دانستن آنها عاجزم...!
مهم نیست چه سنی داری هنگام سلام کردن مادرت را در آغوش بگیر.
اگر کسی تو را پشت خط گذاشت تا به تلفن دیگری پاسخ دهد تلفن را قطع کن.
هیچوقت به کسی که غم سنگینی دارد نگو " می دانم چه حالی داری " چون در واقع نمی داني.
یادت باشد گاهی اوقات بدست نیاوردن آنچه می خواهی نوعی شانس و اقبال است.
هیچوقت به یک مرد نگو موهایش در حال ریختن است. خودش این را می داند.
از صمیم قلب عشق بورز. ممکن است کمی لطمه ببینی، اما تنها راه استفاده بهینه از حیات همین است.
در مورد موضوعی که درست متوجه نشده ای درست قضاوت نکن.
وقتی از تو سوالی را پرسیدند که نمی خواستی جوابش را بدهی، لبخند بزن و بگو: "برای چه می خواهید بدانید؟"
هرگز موفقیت را پیش از موقع عیان نکن.
هیچوقت پایان فیلم ها و کتابهای خوب را برای دیگران تعریف نکن.
وقتی احساس خستگی می کنی اما ناچاری که به کارت ادامه بدهی، دست و صورتت را بشوی و یک جفت جوراب و یک پیراهن تمیز بپوش. آن وقت خواهی دید که نیروی دوباره بدست آورده ای.
هرگز پیش از سخنرانی غذای سنگین نخور.
راحتی و خوشبختی را با هم اشتباه نکن.
هیچوقت از بازار کهنه فروشها وسیله برقی نخر.
شغلی را انتخاب کن که روحت را هم به اندازه حساب بانکی ات غنی سازد.
سعی کن از آن افرادی نباشی که می گویند : " آماده، هدف، آتش "
هر وقت فرصت کردی دست فرزندانت را در دست بگیر. به زودی زمانی خواهد رسید که او اجازه این کار را به تو نخواهد داد.
چتری با رنگ روشن بخر. پیدا کردنش در میان چتر های مشکی آسان است و به روزهای غمگین بارانی شادی و نشاط می بخشد.
وقتی کت و شلوار تیره به تن داری شیرینی شکری نخور.
هیچوقت در محل کار درمورد مشکلات خانوادگی ات صحبت نکن.
وقتی در راه مسافرت، هنگام ناهار به شهری می رسی رستورانی را که در میدان شهر است انتخاب کن.
در حمام آواز بخوان.
در روز تولدت درختی بکار.
طوری زندگی کن که هر وقت فرزندانت خوبی، مهربانی و بزرگواری دیدند، به یاد تو بیفتند.
بچه ها را بعد از تنبیه در آغوش بگیر.
فقط آن کتابهایی را امانت بده که از نداشتن شان ناراحت نمی شوی.
ساعتت را پنج دقیقه جلوتر تنظیم کن.
هنگام بازی با بچه ها بگذار تا آنها برنده شوند.
شیر کم چرب بنوش.
هرگز در هنگام گرسنگی به خرید مواد غذایی نرو. اضافه بر احتیاج خرید خواهی کرد.
فروتن باش، پیش از آنکه تو به دنیا بیایی خیلی از کارها انجام شده بود.
از کسی که چیزی برای از دست دادن ندارد، بترس.
فراموش نکن که خوشبختی به سراغ کسانی می رود که برای رسیدن به آن تلاش می کنند
ازدکتر علی شریعتی پرسیدند :
به نظر شما چه لباسی را به زن امروز بپوشانیم ؟
دکتر علی شریعتی در جواب گفتند : نمیخواهد لباسی بدوزید و بر تن زن امروز نمائید . فکر زن را اصلاح کنید او خود تصمیم میگیرد که چه لباسی برازنده اوست...!
همه روز بارون اومد.خدایا ،خداجونم به خاطر بارون قشنگت شکرت...
عاشق بارونم.حتی وقتی خیابونها پر آب میشه و مجبورم از داخل آب رد بشمو کفش و شلوارم از آب بارون خیسه خیس میشه...
حتی وقتی سرماش سخت میشه...
حتی وقتی که چتر با خودم نیاوردمو دونه های بارون به صورتم میخوره و همه لباسام خیسه آب میشه...
امروز عصر زیر بارون همه ش خندیدم و از زیر بارون بودن لذت بردم،البته تو دلم...(آخه ما دخترا اگه دائم بخندیدم بهمون انگ های بدی میزنن...می دونید که)
الانم سرما خوردم و یه خورده تب دارم...ولی بازم بارونو دوست دارم
میدونید زیر بارون به چی فکر میکردم؟!
به اینکه یه عاشق واقعی هیچ وقت از عشقش خسته نمیشه.حتی اگه عشقش آزارش بده...
و اینکه خدا عاشق بنده هاشه.عاشق منه.عاشقه توئه...
و هر چقدرم بد کنیم،که البته به خودمون بد میکنیم خدا بازم عاشقونه دوستمون داره و با لذت و خنده به ما نگاه میکنه،مثل من که زیر بارون با همه دردسراش خندیدم و از زیر بارون بودن لذت بردم.
حالا...!
آیا ما هم عاشق خدامون هستیم که هر اتفاقی تو زندگیمون افتاد،سختی پیش اومد،بگیم
وقتی که دیگر نبود من به بودنش نیازمند شدم وقتی که دیگر رفت من به انتظار آمدنش نشستم وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد من او را دوست داشتم وقتی که او تمام کرد من شروع کردم وقتی که او تمام شد من آغاز کردم چه سخت است تنها متولد شدن مثل تنها زندگی کردن است مثل تنها مردن...!
روز شیوانا به همراه مریدانش در جاده ای خارج شهر راه می سپردند.ناگهان شیوانا شیوانا متوفق شد و از شاگردان عذر خواست و به کنار جاده دوید و شاخه محکم و قطوری را از روی زمین برداشت و آن را پوست کند و با آن عصای محکمی ساخت.سپس به جمع مریدان بازگشت و به راه رفتن خود ادامه داد.ساعتی بعد آنها به جوانی معلول رسیدند که عصایی نداشت و خودش را به زحمت روی زمین می کشید.شیوانا عصای دست ساخته اش را به وان معلول داد و جوان توانت به کمک عصا راحتتر گام بردارد.
مریدان وقتی این صحنه را دیدند با توجه به سابقه ای که از شیوانا سراغ داشتند در مقابل او خودشان را روی زمین انداختند و از این حرکت شیوانا به عنوان پیش گویی یاد کردند و از او به عنوان پیشگو درخواست برکت کردند.
شیوانا با خشم بر سرشان فریاد زد:بس کنید ای ساده اندیشان!اگر شما هم چشم سرتان را باز می کردید و به جای ولگردی در عالم هپروت به سطح جاده خیره میشدید،میتوانستید رد پای لنگه جوان معلول را سطح خاکی جاده ببینید!تفاوت من با شما این است که من فقط حواسم را جمع دنیای طبیعی میکنم و از آن درس میگیرم.اما شما غافل از عظمت و شکوه و واقعیت طبیعت به ماواطبیع توجه دارید و از دیدن بدیهی ترین پیام ها در سطح جاده زندگی خود را محروم ساخته اید...!
شیوانا استاد معرفت بود.یک روز صبح زود شیوانا سراسیمه وارد معبد شد و از تمام سالکین خواست تا معبد را به سرعت ترک کنند.چرا که او رویای زلزله ای را دیده است که تمام ساختمان های ضعیف شهر از جمله معبد را خراب خواهد کرد.کاهن معبد شیوانا را مسخره کرد و به حاضرین گفت که خدای معبد از آنها محافظت خواهد کرد و امن ترین جا برای جستن از خطر زلزله معبد است
عده ای از سالکین از معبد بیرون آمدند و عده ای دیگر در آن ماندند.ساعتی نگذشت که پیش بینی شیوانا به حقیقت پیوست و زلزله ای مهیب تمام ساختمان های ضعیف شهر از جمله معبد را روی سر ساکنین خود خراب کرد.کاهن و کسانی که در معبد مانده بودند همه گی زیر آوار از بین رفتند.یکی از شاگردان شیوانا با کنایه و دلخوری از استاد پرسید:چرا خداوند به کاهن و عبادت کنندگان کمک نکرد؟آنها به خانه خدا پناه برده بودند.؟
شیوانا با تبسم گفت:خداوند به آنها کمک کرد.خداوند به خواب من آمد و خبر زلزله را برایم آورد.در واقع خداوند از زبان من خطر را به انها یادآور شده بود.کاهن و بقیه کافی بود چشمان خود را باز می کردند و میدیدند که خانه خدا تمام عالم است وفقط نه معبد و فقط کافی بود آنها از یک خانه خدا به خانه ای امن تر پناه می بردند...
من زنم و تو مرد بمان من زنم...بی هیچ آلایشی… بی هیچ آرایشی! او خواست که من زن باشم... که بدوش بکشم بار تو را که مردی و برویت نیاورم که از تو قویترم... من زنم... من ناقص العقلم... با همین عقل ناقصم از چه ورطه هایی که نجاتت نداده ام و تو عقلت کاملتر از من بود!!! من زنم... یاد گرفته ام عاشقت بمانم و همیشه متهم به هرزگی شوم... حال آنکه تو بی آنکه عاشقم باشی تظاهر کردی با من خواهی ماند! من زنم... کوه را حرکت میدهم بدون اینکه کلمه ای از خستگی و دلسردی به زبان آرم و تو همواره ناراضی و پرصدا سنگریزه ها را جابجا میکنی چرا که تو نیرومند تری!!! من زنم... وقت تولد نوزاد... تلخی بیداری شبها بر بالین فرزندمان سکوت و صبر در زمان خشم تو مال من، لذتهای شبانه خوابهای شیرین و افتخار مردانگی مال تو! عادلانه است نه؟؟؟ من زنم... آری من زنم... او خواست که من زن باشم... همچنان به تو اعتماد خواهم کرد... عشق خواهم ورزید...
و به مردانگی ات خواهم بالید با تمام وجود از تو دفاع خواهم کرد... پشتیبانت خواهم بود...
یک روز صبح که همراه با یک دوست آرژانتینی در صحرای موجاوه قدم میزدیم چیزی را دیدیم که در افق می درخشد هر چند قصد داشتیم به یک دره برویم،امامسیرمان را عوض کردیم تا ببینیم آن درخشش از چیست.تقریبا یک ساعت در زیر آفتابی که مدام گرمتر میشد راه رفتیم و تنها هنگامی که به ان رسیدیم فهمیدیم چیست.یک بطری خالی بود...
شاید از چند سال پیش در انجا افتاده بود.غبار صحرایی در درونش متبلور شده بود.از آنجا که صحرا بسیار گرمتر از یک ساعت قبل شده بود ،تصمیم گرفتیم دیگر به سمت در نرویم.به هنگام بازگشت فکر کردم:چندبار به خاطر درخشش کاذب راهی دیگر،از پیمودن راه اصلی زندگی باز مانده ایم؟!
اما باز فکر کردم اگر به سمت ان بطری نمی رفتیم چطور میفهمیدیم فقط درخششی کاذب است.
روزی اسب کشاورزی داخل چاه افتاد.حیوام بیچاره ساعت ها به طور ترحم انگیزی ناله میکرد.بالاخره کشاورز فکری به ذهنش رسید.او پیش خود فکر کرد که اسب خیلی پیر شده است و چاه هم در هر صورت باید پر شود.او همسایه ها را صدا زد و از انها درخواست کمک کرد.آنها در چاه سنگ و گل ریختند.اسب ابتدا کمی ناله کرد اما پس از مدتی ساکت شد و این سکوت او به شدت همه را متعجب کرد.آنها باز هم روی گل ریختند.کشاورز نگاهی داخل چاه انداخت و ناگهان صحنه ای دید که او را به شدت متحیر کرد!با هر تکه گل که روی اسب ریخته میشد اسب تکانی به خود میداد و گل را پایین می ریخت و یک قدم بالا میآمد.همینطور که روی او گل می ریختند ناگهان اسب به لبه چاه رسید و بیرون امد...
زندگی در حال ریختن گل و سنگ بر روی شماست.تنها راه رهایی این است که آن ها را کنار بزنید و یک قدم بالا بیایید.هر یک از مشکلات ما به منزله سنگی است که می توانیم از آن به عنوان پله ای برای بالا آمدن استفاده کنیم.با این روش می توانیم از درون عمیق ترین چاه ها بیرون بیاییم...
روزی کسی میخواست شیوانا(عارفی بزرگ)را مسخره کند،بدین منظور در مقابل جمعیت از او پرسید:استاد!میتوانید به من بگویید چرا به اسب می گویند اسب و نمی گویند ماهی؟!
شیوانا تبسمی کرد و گفت:در ابتدا به اسب ماهی میگفتند.اما روزی یک انسان مثل تو پرسید چرا جای اسم این دو را عوض نکنیم؟!از آن روز به بعد به اسب گفتند اسب و به ماهی گفتند ماهی!به همین سادگی...!
پسرک با وجودی که فقیر بود اما از راه دستفروشی امرار معاش می کرد تا بتواند برای تحصیلات خود پول جمع کند.اخر شب فرارسیده بود و او هیچ نفروخته بود.به شدت گرسنه بود و نمیدانست با اندک پولی که در اختیار دارد چگونه خود را سیر کند.اما فشار گرسنگی او را بی طاقت کرده بود.به همین خاطر زنگ مغازه ای را زد و منتظر ماند تا صاحب مغازه در را باز کند و در ازای پول کمی که دارد اندکی نان به او بدهد.اما تا صاحب مغازه در را باز کرد،پسرک دستپاچه شد و از مغازه دار که زن جوانی بود تقاضای یک لیوان آب کرد!
مغازه دار فهمید که پسرک گرسنه است،یک لیوان شیر برای او اورد.پسرک شیر را تا ته سر کشی و با احتیاط از زن پرسید که قیمت آن چقدر میشود؟
مغازه دار پاسخ داد:خداوند به ما دستور داده که هرگز برای محبتی که میکنیم پول درخواست نکنیم...
پسرک تشکر کرد و رفت.سال ها بعد آن پسر جوان ادامه تحصیل داد و به پایتخت رفت و فوق تخصص قلب گرفت.
آن مغازه دار سال ها بعد دچار بیماری قلبی شد و چون پزشکان شهرش از درمان او عاجز شدند راهی پایتخت شد.به دلیل وخامت بیماری پزشک بیمارستان از پرفسور هواردکلی درخواست کمک نمود.هواردکلی به محض روبه رو شدن با زن و مطالعه پرونده اش او را شناخت.
با هزینه خود او را بستری نمود و شخصا چندین عمل جراحی گران قیمت را بر روی قلب زن مغازه دار انجام داد.سرانجام معالجات موثر واقع شد و بعد از چندماه مغازه دار از مرگ حتمی نجات یافت.
روزی که زمان ترک بیمارستان فرارسید،پاکت صورتحساب را مقابل زن مغازه دار گذاشتند و او بی اختیار به گریه افتاد،چرا که میدانست باید تا آخر عمر هزینه این بیمارستان را پرداخت کند.
اما وقتی پاکت را باز کرد با کمال حیرت متوجه شد که در آن نوشته شده است:
بهلول در شهر می گشت که مامورین او را گرفتند و به نزد هارون الرشید بردند و گفتند که:این شخص در شهر شایع کرده که خلیفه دارفانی را وداع گفته است...!
خلیفه عصبانی شد و پرسید:چرا چنین مطلبی را به دروغ گفته ای؟
بهلول جواب داد:چون مامورین شما در حق مردم ظلم و اجحاف میکنند و مردم در رنج و سختی به سر میبرند،من هم یقین کردم که حتما شما مرده اید که این آقایان جرات پیدا کرده و از حدود خود تجاوز کرده اند...
آناهید یا آناهیتا یا ناهید نام ایزد بانوی آب و باران و باروری در مذاهب ایران باستان است..
در دین زرتشت، آناهیتا دختر اهورامزدا (خدای زرتشتیان) می باشد که مونث می باشد.او فرشته ای زیبا، بلند بالا و دلیر با بازوان سپید توصیف شده است.در اساطیر ایرانی او سرچشمه همه آب ها و منبع همه باروری هاست.
آناهید الهه آب است. اوست که به فرمان اهورامزدا از آسمان باران، برف و تگرگ را فرو می‌باراند. بندهش(کتابی است به پهلوی در تفسیر اوستا) او را «مادر آب‌ها» توصیف می‌کند. سبب این که ایرانیان در نوروز غسل میکنند آن است که این روز به الهه آب تعلق دارد از این رو مردم در این روز در هنگام سپیده دم از خواب برمیخیزند و با آب قنات و حوض خود را می‌شویند و گاهی نیز آب جاری( آب رود) بر خود از راه تبرک و دفع آفات می‌ریزند. و در این روز مردم به یکدیگر آب می‌پاشند و درباره سبب این کار برخی گفته‌اند علت آن است که در کشور ایران دیرگاهی باران نبارید و سپس ناگهان سخت ببارید و مردم آن باران را متبرک دانستند و از آن آب به یکدیگر پاشیدند و این کار همچنان در ایران مرسوم بماند.
آناهیتا که در فارسی میانه آناهید و در فارسی امروزی ناهید شده،از پیشوند نفی<<آن>>به معنی <<نا>>و واژه اوستایی<<آهیتا>> به معنی <<آاوده>>پدید آمده است و به معنی <<ناآلوده>>است.
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
آناهید،الهه آب
ها و
آدرس
anahid.LXB.ir
لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.
)
تبادل
لینک هوشمند
